ANASAYFA

BESLEYİCİ MUZ

Muz, Güneydoğu Asya'nın tropikal bölgelerinde doğal olarak yetişir. Ağaçsı bir bitkiye ve bu bitkinin meyvesine bu ad verilir. “Muz” Arapça bir kelimedir. Türkiye'de çoğunlukla Anamur ile Alanya arasında bölgede üretiliyor. Muz ihtiyacının yaklaşık %80’i bu bu bölgeden karşılanıyor. Muz, çok tüketilen meyvelerden birisidir. Muz, birçok vitamin, protein, mineral ve aminoasiti içerir. Batı Avrupa ülkelerinde tadı ve kokusu için aranan bir meyvedir. Ancak fakir ülkelerde çok önemli bir besin kaynağıdır. Fakir ülkelerin çocukları protein ihtiyaçlarını muz yiyerek karşılıyorlar.

Muz kemik gelişimine fayda sağlar. Sinir zayıflığı ve yorgunluğu giderir. Böbrek ve mafsal iltihabında ve bağırsak hastalıklarında yararlıdır. Kabızlık çekenler muzu fazla yememelidir. Muz; “B1”, “B2”, “C”, “A” ve “E” vitaminlerini içerir. Ayrıca; potasyum, demir, kalsiyum, fosfor, sodyum ve iyot bakımından da zengindir. Muzun kalorisi çok yüksektir. Ancak kolesterol içermez. Muz, kalp kaslarını geliştiren sodyum ve potasyum maddeleri de içerir. Terleme sebebiyle gücünü kaybetmeye başlayan kasları, potasyum canlandırır. Kolay hareket etmeyi sağlar. “B1” vitamini ile sinir dokuları normal çalışmasına yardımcı olur. İçerdiği iyot ile tiroid bezinin düzgün çalışmasına yardım eder.

Muz bahçesi, genel olarak kuzeyi kapalı, soğuktan korunmuş bölgelerdedir. Muz bitkisi, genel olarak güneye bakan, az eğimli bölgelerde daha iyi gelişir. Türkiye'de muz dikimi iklime göre, Mart-Mayıs ayları içinde yapılır. Eylül’deki örtü altında yakılan dikim iyi sonuç veriyor. Dikimlerde sıraların kuzey-güney yönünde olması güneşlenmenin daha fazla olmasını sağlar.